Gera Brands: je raakt uit de ruiters en vind dan maar eens iemand….

In 2020 is Eigenaar Zoekt Ruiter opgericht om eigenaren/fokkers gemakkelijker in contact te brengen met ambitieuze, jonge ruiters. In Nederland zijn immers zo’n 450.000 paarden en circa 500.000 ruiters, waarvan er bijna 50.000 actief zijn in de wedstrijdsport. Keuze genoeg zou je zeggen. Maar toch….. Nieuws.horse besteedt aandacht aan succesvolle matches. Deze keer: Gera Brands en amazone Lynn van Vlijmen. 

Leerkracht basisschool, maar ook Brabants voorzitter en regiocoördinator van Eigenaar Zoekt Ruiter is Gera Brands, samen met haar man Julius een gedreven ponyfokker. En dan met de nadruk op ‘pony’ want de pogingen om met paarden pony’s te fokken die internationaal over de hoogste parcoursen moeten kunnen, daar is ze niet zo van: ‘Moeten de parcoursen voor de pony’s zo zwaar zijn dat een echte pony dat niet meer kan? Ik vind het duidelijk. En wat betreft dierenwelzijn: mag je zo’n prestatie vragen van een dier dat daar niet voor gefokt is? Als je met de top meewilt, dan ben je het bijna verplicht. Ik vind dat heel lastig.’ 

Hobby
Een ponyfokker dus, van huis uit, uit het Brabantse Lithoijen in de gemeente Oss: ‘Het is ooit uit hobby begonnen met sportpony’s, uit de fokkerij van mijn vader, die weinig wilde verkopen. Onze dochter heeft zelf altijd ponygereden. Mijn broer Hans Koelen had een pony met een verwonding, die durfde hij niet meer in te zetten in de sport. Met die pony zijn we heel succesvol gaan fokken. Waarbij we wel hebben afgesproken: we houden geen hengsten meer, alleen nog merries.’ 

Je raakt uit de ruiters
‘We registreren onze pony’s bij het NRPS, de predicaten zijn voor ons belangrijk. Voor het keurpredicaat moeten ze de abop doen, dan zijn ze in principe te rijden. En toch heb ik liever dat ze in de sport kunnen laten zien wat ze kunnen. Ik durf gerust te zeggen dat we nette pony’s hebben, daar kunnen kinderen een heel eind mee komen. Maar ja, toen een meisje stopte…..je raakt uit de ruiters en vind dan maar eens iemand. Het is echt jammer om niks met die pony’s te doen.’ 

Geen kant-en-klare pony
‘Maar een ruiter zoeken lukte niet, ik heb echt alle adviezen in de buurt opgevolgd, naar maneges gaan kijken, allerlei mensen gevraagd, noem maar op. Ik gun het een kind dat fanatiek is en misschien thuis de mogelijkheden niet heeft. We hebben een tweepaardstrailer gekocht, we gaan met ze op wedstrijd en lessen maar we gaan ze niet betalen. Veel kinderen zijn gewend dat ze een kant-en-klare pony krijgen maar dat is bij ons niet.  

Lynn op Lynn BK
‘Lynn begon bij ons in januari 2021. Ze komt uit Oss, is komen rijden op onze pony Lynn BK, hoe toevallig wil je het hebben. De pony kon een proefje lopen en een hindernisje springen maar verder niks. Lynn had ponygereden op de manege maar dat is toch anders dan een pony opleiden. Daarom hebben we best wel geïnvesteerd in lessen. Na een klein half jaar bleek dat ze de klik met de pony had, meteen voor de zomer zijn we voorzichtig gaan springen, eerst over 25 centimeter maar al snel hoger.’ 

Heerlijk om samen te genieten
‘Lynn rijdt hier een keer of vijf in de week, ze is lid geworden van onze rijvereniging Pluvinel, waar ik in het bestuur zit, we hebben dressuurlessen, springlessen en we gaan naar de concoursen, heerlijk om te doen. Afgelopen winterseizoen mocht Lynn op haar 7e wedstrijd al meedoen met de Brabantse kampioenschappen springen en nu hebben we in springen en dressuur meegedaan met de Brabantse kampioenschappen. De pony wordt niet meer gedekt omdat we er zoveel plezier in hebben. Het is heerlijk om met mensen samen te genieten van de sport. Lynn wordt 17, ze zegt dat ze gewoon doorgaat, dat mag ze. We hebben die pony eigenlijk in opleiding voor onze kleindochter Milou, die is nu 5. En we zijn heel blij met Lynn omdat ze onze pony uitbrengt en hoe ze dat doet, en zij heeft er veel plezier in.’ 

Bitten als hefbomen
‘Weet je, aan de ene kant liggen de kinderen niet voor het oprapen, aan de andere kant zijn er steeds minder fokkers. Ik vind het belangrijk dat sportponyfokkers zich nu verenigen in Sportponyfokkerij Nederland, het initiatief van Marloes van Roosmalen en Heidi van de Geijn. Discussie met elkaar is goed om te leren. Zeker in het springen gaat het tegenwoordig vooral om Kanshebber of paardenbloed. Tja, wat blijft er over? Uiteindelijk fokken we voor kinderen. Als ik op wedstrijd ben, dan denk ik wel eens….goh, dat dit mag. Wat voor een bitten ze erin hangen, gewoon hefbomen. Kleine kinderen op kleine pony’s, als een tornado gaan ze door het parcours, is dat nog verantwoord? Moeten we willen dat dat karakter erin gefokt wordt?’ 

Opvoeding
‘Bij ons lopen ze meteen over straat als ze geboren zijn, meteen een halstertje om, dat hoort ook bij de opvoeding. We gaan met ze naar de keuringen, ze worden gewassen, ze moeten op de trailer, noem maar op. Ik heb nooit moeite met laden, ze weten wat het is en we zetten er altijd eentje bij, het is belangrijk dat er rust blijft. We hebben geen pony’s die rondsukkelen, ze lopen zelf. Als je rijdt is het heel fijn dat de pony zelf loopt. Zo’n pony is Lynn BK, een Kinetic Wizzard uit een Justice HR-merrie, smokey black, met een heel mooi hoofdje, een heel fijn pony’tje, heel fijn van type.’ 

Lynn van Vlijmen
En dat is de pony voor Lynn van Vlijmen uit Oss. Ze wordt bijna 17 en ze begon met rijden toen ze haar zwemdiploma had gehaald. Bij Manege Van Erp in Oss: ‘Gewoon met de beginnersles, een jaar of 6 was ik.  Ik heb daar heel lang gewoon gelest, maar op een gegeven moment vond ik dat ik aan één keer in de week niet genoeg had. Toen zijn we een pony gaan leasen, en vandaaruit kreeg ik een aantal verzorgpaarden en -pony’s. Een paard voelde als mijn eigen paard, maar de eigenaresse wilde hem plotseling terug naar huis halen. En toen bleef de C-pony van Evy Kras over maar daar werd ik toch wat te groot voor.’ 

Aan tafel gezeten
‘Via via kreeg ik van mensen te horen dat iemand in Lithoijen een ruiter zocht. Gera heeft me toen benaderd of ik hun pony wilde rijden. We hebben aan tafel gezeten, we zijn naar de wei gegaan en toen kwamen we bij het hek aan waar de pony stond: kijk, zei ze, dit is Lynn en of ik het aandurfde. We zijn gaan lessen in het begin, dat ging heel goed, en uiteindelijk hebben we ook een heel klein sprongetje gemaakt. En langzamerhand hebben we het uitgebreid tot een eerste wedstrijdje dressuur.’ 

Selecties en verder
‘Ik had altijd gezegd dat ik nooit wilde springen maar ook dat ging heel gemakkelijk en goed. Tijdens Jumping Oss heb ik mijn eerste springwedstrijd gereden, werd ik 6e.  Mijn dressuurinstructrice Pien van Doorn uit Heesch zei toen dat ik wel selectiewedstrijden kon gaan rijden. Ik wist niet wat het was maar dat zijn we ook maar gaan doen, springen en dressuur, met springen mocht ik naar de Brabantse kampioenschappen, op m’n zevende wedstrijd springen. We zijn doorgegaan naar de L-dressuur en het L-springen, dat gaat goed vooruit. We zijn nu weer naar de Brabantse gegaan, dat ging goed maar nog niet goed genoeg om vooraan te rijden.’ 

Wie doet wat
Lynn leert in Eindhoven op het Summa College voor schoonheidsspecialiste, een uur en een kwartiertje rijden vanuit Oss: ‘Om half 6 ben ik dan weer thuis, even eten en dan trainen, meestal gaat m’n moeder mee, da’s ook fijn om een extra handje te hebben om te helpen. We hebben met Gera en haar man Julius goede afspraken kunnen maken. In grote lijnen: we betalen zelf de wedstrijden, de lessen en de bak. Ik ben ook lid geworden van Pluvinel en daarnaast rijd ik bij de Maaslanders in Lithoijen.’ 

Lynn BK (Brands Koelen) staat bij Gera aan huis. Springles heeft Lynn van Lars van de Geijn, die de pony al langer kende: ‘Het voelt wel als een eigen pony omdat je er vijf dagen in de week mee bezig bent. Ik word nu 17, eigenlijk ben ik net iets te laat bij Julius en Gera begonnen, maar ja. Ik wil Lynn graag blijven rijden maar ik weet niet in hoeverre het te doen is om met een pony tussen de paarden te starten.’ 

Veel geleerd
Terugkijkend op het laatste anderhalve jaar: ‘Ik heb veel geleerd over hoe je een jonge pony verder opleidt. Ze was aangereden maar er zat nog niet alles op. Dat had ik nog nooit gedaan en daar heb ik veel van geleerd. Ik hoop dat ik nog ff bij Julius en Gera kan blijven. Het liefst zou ik voor het vervolg een paardje hebben waar ik lekker mee op wedstrijd kan. En mijn grote droom is natuurlijk een eigen paard … maar of dat ooit gaat gebeuren …. dat weet ik nog niet.’