Kelly Zuidervaart is een amazone die met haar tuiger Cadans M op Grand Prix niveau in de dressuur uitkomt. Afgelopen weekend was op Kelly haar Facebook het volgende bericht te lezen: 

"Cadans en ik zullen alleen nog uitkomen op wedstrijden die we leuk vinden. En daardoor zullen jullie ons minder gaan zien op gp wedstrijden . Ik geniet elke dag van hem en dat wil ik nog lang zo houden. Dus voor dat jullie gaan denken waar is Kelly nou met Cadans . Nou die zijn gewoon lekker samen aan het genieten en pakken soms nog een wedstrijd mee". 

Ik ken de nuchtere Noord Hollandse Kelly al vanaf onze ponytijd. En ik vond dit bericht eigenlijk niets voor haar. Kelly is een fanatieke self-made dressuuramazone. Zo eentje die wel een beetje gepokt en gemazeld is. Die het spelletje intussen wel kent en zich niet snel gek laat maken. Met haar ruige tuiger Candans M rijdt ze inmiddels zes jaar Grand Prix. Toen zij met haar Cadans M debuteerde in de Grand Prix haalde ze prachtige scores van 70-72%. Een superknappe prestatie! Kelly heeft haar Cadans helemaal zelf opgeleid, zoals ze dat met al haar paarden doet. Gewoon, door hard te werken, goed voor haar paarden te zorgen en hun welzijn altijd op de eerste plaats te zetten. Kelly heeft geen grote stal of sponsor achter zich. Dat juist zij goed aansluiting vond op dit niveau, als ‘outsider’, is een inspiratie voor velen. Het kan dus toch! In de wereld van de dressuur waar geld en belangen een steeds grotere rol zijn gaan spelen bewezen Kelly en Cadans M het tegendeel.  

Ik begreep haar bericht niet zo goed, want haar paard is nog topfit. Dus hoezo minder wedstrijden? Ik was benieuwd naar haar verhaal, en belde haar op met de vraag of ze dit met ons wilde delen. Het verhaal over de ‘outsider’ met haar tuiger, daar bleken toch wat haken en ogen aan te zitten.  

Juryverschillen werden steeds groter

Kelly: “Toen ik net debuteerde in de Grand Prix was het allemaal heel erg leuk. We haalden mooie scores. Ik kon de beoordelingen altijd goed volgen. Maar naar verloop van tijd werd dat minder. We weten allemaal dat er in de dressuur juryverschillen kunnen ontstaan omdat juryleden je vanuit een andere hoek bekijken. Maar steeds vaker kon ik toch niet begrijpen dat dit de oorzaak was van de steeds groter wordende juryverschillen die ik terugzag op mijn protocol.” 

“Zo kreeg ik onlangs van de ene jury een 7 en van de ander een 3 voor mijn serie eners. De jury waar ik een 3 van kreeg, had als commentaar erbij geschreven dat ik te weinig wissels had gereden. Maar dit was niet het geval. Verschillende mensen die mijn proef hadden gezien konden ook beamen dat ik precies de gevraagd 15 eners had gereden. Dit onderdeel telt dubbel, dus dan is het super zuur als op dat onderdeel zo'n groot juryverschil ontstaat, en iets als een fout wordt gerekend terwijl je precies hebt laten zien wat er gevraagd wordt”  

In gesprek gaan heeft geen zin

Ik vroeg Kelly of zij dit ook had aangekaart bij de betreffende jury. Kelly vertelt dat ze ervaren heeft dat dat weinig zin heeft: “Ik ben iemand die altijd heel nauwkeurig de protocollen doorneemt. Ik kijk ook altijd mijn proeven op de video terug. Omdat ik heel graag wil weten wat ik nog kan verbeteren. Als ik dingen niet begrijp, dan stap ik altijd op de jury af om uitleg te vragen. Maar als ik dan om uitleg vraag, dan krijg ik zelden een bevredigend antwoordt.” 

“Ik krijg dan vaak als antwoord dat ze inmiddels zoveel combinaties hebben gezien, dat ze het niet meer weten. Het wordt weggewuifd. Dat fouten worden toegegeven of achteraf nog hersteld worden is echt niet aan de orde. Als dit nou een incident was geweest, dan denk je bij jezelf, ach laat maar. En dat heb ik ook heel vaak gedaan. Maar ik draai al een tijdje mee, en dit soort situaties zijn geen incidenten meer. Nog een voorbeeld: In een proef kreeg ik voor het binnenkomen van de jury bij C een acht en van de jury bij H een vier omdat ik naast de A-C lijn zou zitten. Maar op de videobeelden was te zien dat ik recht op de AC lijn zat, en de jury bij C zit er recht voor. Dus wie heeft er dan gelijk?” 

Niet gezien en gehoord

Kelly voelt zich vaak niet gezien en gehoord door de juryleden. Ze is een amazone die er op gebrandt is zichzelf en haar paard iedere keer weer te verbeteren. Maar de beoordelingen die ze terugkrijgt zijn vaak onnavolgbaar. Kelly: “Kijk, als ik fouten heb gemaakt of als het gewoon niet goed genoeg was, dan kan ik daar echt prima mee leven. Alleen, zoals in het geval van de eners, daar heeft één van de twee juryleden duidelijk een fout gemaakt. Dat geeft niet, we zijn allemaal mensen. Maar dan moet daar wel over gepraat kunnen worden. Ik voel mij als ruiter niet gezien en gehoord. Je kunt dit soort kwesties bij de KNHS melden, maar het verandert niets aan de uitslag. Je hoort er verder niets van terug. De jury in kwestie zal er vast op aangesproken worden. Maar het subtop circuit is klein is*. De kans is groot dat je dezelfde jury weer op de volgende wedstrijd treft. En de praktijk leert nu eenmaal dat dit soort kwesties melden niet in je voordeel werkt.” 

*Bij de KNHS zijn 806 dressuurruiters geregistreerd die op nationaal of internationaal niveau dressuurwedstrijden rijden. De KNHS heeft de beschikking over 46 juryleden die de kwalificatie hebben voor de Zware tour en 47 juryleden met de kwalificatie tm de Lichte tour. 

Een tuiger hoort voor de kar 

Het toppunt van demotiverende feedback dat ik van een jury ontving nadat ik om uitleg vroeg, was het antwoord: 'Je hebt heel netjes gereden hoor, maar ik hou nu eenmaal niet van tuigers. Die horen voor de kar’. Deze jury gaf gewoon letterlijk toe dat zij mij discrimineerde op basis van het ras van mijn paard. Ik ben echt niet kleinzerig, maar dit deed wel pijn. Het kost mij enorm veel tijd, geld en energie om ergens aan de start te komen. Dat heb ik er met alle liefde voor over. Ik ben soms 2,5 uur onderweg naar een wedstrijd. Er staat nergens in de reglementen dat je met een tuiger niet aan dressuurwedstrijden mag deelnemen, en ik ben niet vanzelf op dit niveau terecht gekomen. Dus mijn paard hoort net zo goed in de dressuurring als een dressuurgefokt paard. Dan verwacht je op zijn minst dat juryleden een bepaalde professionaliteit en onafhankelijkheid kunnen opbrengen om hun persoonlijke voorkeuren los te koppelen van de beoordeling. Het is zo frustrerend en demotiverend. Ik ben op een punt gekomen dat de maat een beetje vol is.” 

Politiek bedrijven 

Het subtop circuit is klein en mijn ervaring is dat het moet je echt gegund worden. En dat politiek bedrijven helpt. Het loont bijvoorbeeld om juryleden uit te nodigen voor leuke etentjes of clinics. Wat opvallend is, is dat er voor grote namen andere regels lijken te gelden. Ik krijg regelmatig te horen dat mijn paard in de passage meer moet dalen in de achterhand, wat hij niet kan omdat hij anders gebouwd is. Terwijl hij wel heel mooi in de takt blijft. Maar het frustrerende is dan dat dit voor grote namen niet lijkt te gelden. Als het maar voldoende spectaculair is aan de voorkant, dan lijkt het niet uit te maken wat er aan de achterkant gebeurt. Waar je in de B en de L een onvoldoende krijgt wanneer je niet stilstaat op X, lijken grote namen daar dispensatie voor te hebben. Die hoeven niet stil te staan op X om een 7 of een 8 te krijgen.”  

Door social media komen onrechtvaardigheden steeds vaker aan het licht

Grote juryverschillen en het politieke spel, dat is voor velen niets nieuws in de dressuur. Alleen waar de politiek vroeger vooral achter gesloten deuren werd bedreven, komt dit door social media steeds meer aan het licht. Dat maakt dat deze kritiekpunten op de dressuur niet meer zomaar kunnen worden weggewuifd. Tegenwoordig zijn de beoordelingen op grote wedstrijden live te volgen Op social media zijn die steeds vaker punt van discussie. Een account dat hier regelmatig aandacht aan besteed is de Zweedse Saara. Onder de naam Blondedressage analyseert zij op Instagram en Tiktok beelden van topruiters en hun beoordelingen. Ook uit die analyses komen voorbeelden naar voren van inconsequenties in beoordelingen. Of in ieder geval verschillen die voor velen onnavolgbaar zijn. Wie die analyses volgt, krijgt ook de indruk dat grote namen vaker bevooroordeeld worden.

Bij Kelly is vooral de beleving ontstaan dat vandaag de dag nog steeds alles draait om geld en belangen. Kelly: Het gevoel wat ik er bij krijg is: ‘Jij hebt geen geld, aan jou hebben we niets. Jij telt niet mee.’ Ik vind het ontzettend spannend om dit uit te spreken. Ik ben ook heel erg bang dat ik hier door sommige juryleden op afgerekend zal worden in de ring. Maar eigenlijk heb ik niets te verliezen, want ik word nu ook niet eerlijk beoordeeld. Ik weet dat dit bij veel andere ruiters ook speelt. Ik ken goede ruiters met goede paarden die zich om deze redenen hebben teruggetrokken uit de wedstrijdsport. Maar bijna niemand durft zich er over uit te spreken.”  

Dat ik mij er toch over uitspreek is omdat ik heel erg hoop dat dit verandert. Ik hou van de dressuur en ik vind dat iedereen op ieder niveau een eerlijke en onafhankelijke beoordeling verdiend. Of je nu veel of weinig geld hebt en ongeacht wat voor ras of afstamming je paard heeft. Het is zo ontzettend jammer dat ruiters om deze reden afhaken."  

Helemaal met de wedstrijden stoppen, dat is niet wat Kelly wil. "Met Cadans zal ik mijn wedstrijden zorgvuldig uitkiezen. Er zijn gelukkig ook nog juryleden en wedstrijden waar dit minder speelt. Bijvoorbeeld op kaderwedstrijden waar je wordt gejureerd door drie internationale juryleden. Ik heb ervaren dat mijn beoordeling dat veel beter te volgen is, mijn scores hoger zijn en de verschillen veel minder groot. Het kan dus blijkbaar wel. En mijn ervaring is dat het op basisniveau veel minder speelt. Daar is de variatie aan juryleden ook veel groter." 

In de links vind je enkele voorbeelden van analyses van Blonddressage. Voorbeelden van deze analyses zijn bij dit artikel aangehaald omdat zij goed de voor velen onnavolgbare scores in de dressuur weergeven. Blondedressage heeft zo'n 49K volgers op Tiktok. Het perspectief van waaruit Blondedressage naar de dressuursport kijkt sluit aan bij de veranderende beleving van opkomende generaties.   

Kelly doet ook mee aan Holland got Horsemanship, check hier haar inzending!

2 reacties

  • Karel de Lange

    Het droevige van dit verhaal is dat juryleden niet meer volgens de regels maar naar willekeur, smaak en mode jureren. Een juryid dat zelfs aanmerkingen over de afstammking van paard maakt, getuigt daarvan. Want dit jurylid heeft heel weinig kennis van paarden en ziet waarschijnlijk enkel op de startcoupon dat hij met een tuigpaard te maken heeft. En in zijn simpele belevenis kan een tuigpaard geen dressuurpaard zijn. Want wat dit jurylid helemaal niet weet is dat de tuigpaardhengstTourist, uit een degelijke Gelderse stam, demonstreerde dat met dat model en die kwaliteiten zelfs internationale dressuurpaarden gefokt konden worden. Uit het niets schitterende ineens Tourist met 12 internationale nakomelingen in de int. Breeding Guide (1999/2000). De cijfermatig hoog opgepoetste en sterk gepromote moderne dressuurhengsten kunnen nog niet de schaduw van deze klassieke Gelderse hengst staan. Onkunde in de paardenwereld is ramp voor de fokkerij en de rijkunst.

  • Romy Huisman

    Ik ken je niet Kelly, maar ik vind je verhaal inspirerend en ik vind het heel dapper dat je dit durft te uiten online! Ik heb regelmatig dit soort gesprekken met ruiters uit allerlei klassen, maar de angst om 'je eigen glazen in te gooien' is groot. Bang dat we het 'wereldje' tegen ons krijgen wanneer we ons uitspreken. Zo houden we het eigenlijk zelf in stand, maar ik begrijp de angst/afweging om stil te blijven ook heel erg goed. We hebben zo'n klein paardensportland en het is veel netwerken, handel en politiek. Maar ik geloof er in dat echte rijkunst altijd zal overwinnen. Ik vind jouw paard mega cool! Knap opgeleid!

Laat een reactie achter

Om een reactie te plaatsen, moet je inloggen of een account aanmaken.

My Compass Horse (MCH) Geverifieerd profiel

Online communityplatform voor de hippische sector