De nieuwe ruiters

Ik heb al een poos niks gepost, ik ben dan ook nogal druk geweest en dan glip ik toch nog steeds makkelijker het oude vertrouwde Instagram en Facebook op. Eigenlijk zonde maarja. Ben er dus even uit geweest, zelf erg ziek geweest en in die tijd is mijn paard ook geblesseerd geraakt. Gelukkig doen we het allebei weer beter dan ooit tevoren. 

Intussen ben ik naast priveles les gaan geven op een manege, voornamelijk aan nog jonge ruitertjes. Dat is even wennen, maar meteen een mooi moment om eens na te denken hoe ik mijzelf als manege instructeur neer wil zetten. Want ik heb nu de verantwoordelijkheid over een nieuwe generatie ruitertjes, en daar ligt denk ik een mooie kans om een basis te leggen voor respectvol omgaan met en rijden op paarden. Iets wat hopelijk zijn sporen na zal laten lang nadat ze uit mijn groepslessen gestapt zijn. Dus positieve bewoordingen gebruiken, niet leren trekken en schoppen, leren hoe ze een paard vriendelijk op en aftuigen, en ook begrip en omgaan met teleurstelling. Want het mag best gezegd worden dat dingen soms nog niet lukken omdat er nog veel geleerd moet worden, ipv te zeggen dat die pony gewoon heel stout is, en hopelijk daarmee kinderen te motiveren om het goed te willen doen. 

Als we de sport beter willen maken denk ik dat wij instructeurs daar zeker een mooi steentje aan bij kunnen dragen. Ik ga er in elk geval voor.